De laatste dag is helaas alweer aangebroken. Als je in de parken rondloopt lijken de dagen lang te duren en voor je gevoel ben je er een eeuwigheid. Maar als je dan terugkijkt is het enorm snel gegaan en leek het wel alsof we net aangekomen waren. We staan erg vroeg op om de koffers in te pakken en ze gaan gelukkig dicht en past alles erin. Al moest ik er wel even bovenop zitten en flink proppen. Gisteren hing er een briefje aan de deur waarop stond hoelaat de bus zou komen die ons naar het vliegveld zou brengen. Om kwart over 4 kwam de bus, dus we hadden nog genoeg tijd voor het Magic Kingdom. We droppen onze koffers bij het bagage depot van het hotel, want bij de Magical Express namen ze geen Martinair-koffers aan. Dan toch lekker niet! We mogen gelukkig wel even gebruik maken van de weegschaal. Het viel reuze mee, er was zelfs nog een aantal kilo speling. Toch te weinig gekocht? ;)
De koffers liggen veilig opgeborgen en dan pakken we de bus naar het Magic Kingdom. Voor het laatst het park betreden en het is een stralende dag. Het zonnetje schijnt lekker en op Main Street hangt een gezellig sfeertje. Uit allerlei hoeken en gaten komen ineens dansers aangelopen en springen de paardentram op. Ze geven een leuk showtje weg en gelijk zit de vrolijke muziek weer in ons hoofd. "I'm walking right down the middle of Main Street USA!". We lopen naar Frontierland om te kijken of er een hoedown is met de Country Bears. Ons was de dag ervoor verteld dat er een hoedown zou zijn en zo niet dan zouden de Country Bears een meet&greet doen. Er is geen hoedown en er loopt geen beer rond. Dan halen we even fastpassen voor BTM en kijken naar de tests voor Splash Mountain. Kunnen ze hem echt niet even open doen voor ons? Helaas pas 2 dagen na vertrek heeft Brer Rabbit er weer zin in. Flauw!
Weer terug bij de Country Bear Jamboree aangekomen is er nog geen hoedown te bekennen. We gaan het even vragen aan een cm, en na een kort telefoontje wordt ons verteld dat er helemaal geen hoedown of meet&greet is. Bedankt voor de foute informatie gisteren. Ik had zo gehoopt nog een Country Bear te ontmoeten! Nu we toch in de buurt zijn is het de hoogste tijd om 'The Haunted Mansion' voor het laatst te bezoeken. Even afscheid nemen van de 999 Happy Haunts. Op ons lijstje stond ook nog een voorstelling van 'Mickey's Philarmagic'. Inmiddels al een paar keer gezien, maar hij blijft fantastisch. Het meest hilarische vind ik Donald die verliefd wordt op Ariel.. 'Joeeehoee'. Geweldige film! En over Ariel gesproken, een foto met haar stond ook nog op mijn 'must-do-lijstje'. We lopen naar Ariel's Grotto en er staat 50 minuten. Ik ga toch in de rij staan en hoop dat het meevalt. Kevin past voor de foto en gaat naar de Street Party.
In de rij voor Ariel staat er een groep mensen voor me te wachten die niet kunnen wachten en erg benieuwd zijn naar de attractie van Ariel. Ik vertel ze dat dit geen attractie is, maar gewoon een meet&greet. Daar zitten ze niet op te wachten en de hele groep loopt weg. Hoppa dat is mooi meegenomen. Ik raak aan de praat met een oudere vrouw achter mij. Ze is met haar man en kleindochter en vraagt of ik weet of deze show leuk is. Helaas het is geen show, maar een foto met Ariel. Ze hadden geen camera bij zich en ondanks dat ik over de photopass fotograaf vertel lopen ze toch maar weg. Daar heb ik niet zoveel aan, de mensen voor mij in de rij moeten weg. Uiteindelijk was het niet nodig en na 10 minuten kon ik al op de foto met Ariel. Ariel had ik in Parijs al tig keer ontmoet, maar als zeemeermin was toch wel erg bijzonder om te ontmoeten. Erg gaaf om te ontmoeten en ze is de laatste character die ik ontmoet hier in WDW. Mijn lijstje is flink aangevuld en een hoop characters ontmoet die je in Parijs nooit ziet. Op de hub ga ik op zoek naar Kevin, maar kan hem niet vinden. Dan kijk ik ook nog een stukje van de Street Party.
Het is tijd voor een ritje 'Big Thunder Mountain' met onze fastpass en kunnen we de achtbaan eindelijk eens doen met mooi weer. Na deze wildest ride in the wilderness maken we nog een Jungle Cruise, helaas met een saaie skipper. Omdat we zo graag nog even willen lachen lopen we naar Tomorrowland om even bij Mike Wazowski en het andere monster cabaret langs te gaan. De show is weer hilarisch en ook weer anders dan de vorige keren. Voor de laatste keer kijken we 'Dream Along with Mickey' en genieten van de show. Na afloop maken we nog een foto bij het kasteel, die hadden we nog steeds niet! Nog even een ritje bij Winnie the Pooh & Friends en dan zit de middag er alweer bijna op. Bij Casey's Corner halen we een hotdog, dat hoort het natuurlijk wel bij he. De hotdogtraditie zet ik graag voort in WDW. In Parijs vind ik ze toch wat lekkerder, misschien te vaak gegeten? Hahaha! Kevin gaat een plekje zoeken op Town Square voor de parade en ik loop nog wat rond in Emporium. Ik vind hier nog een cadeautje voor Jenn en kan voor mezelf de verleiding niet weerstaan om een pluche Fozzie Bear te kopen. Nog even getwijfeld over het formaat, maar ik nam toch de kleine versie mee. Wel wat handiger zo in de handbagage, want in de koffer kan er geen Muppet meer bij!
Op Town Square kijken we voor de laatste keer parade. Eerst nog een gezellige fanfare pre-pre-parade. Hilarisch al die High School kids met hun fanfare apenpakkie. De pre-parade is weer fantastisch en we nemen afscheid van Kermit & Miss Piggy. Nog even zwaaien naar Piggy en gelukkig zwaait ze terug. Zouden ze niet stiekem meewillen naar Nederland? De parade is dit keer wel erg gezellig om naar te kijken. Iedereen zingt en danst mee, wat een vrolijkheid hier. Amerikanen zijn tof, ik zeg het nog maar een keer! Dan is de parade voorbij en is het voor ons écht tijd om het park te verlaten. Nog een laatste blik op Main Street en dan lopen we de poortjes door. Het zit erop, we moeten naar huis. Bij het hotel halen we onze koffers en checken we uit. Terwijl we wachten op de bus slaat de vermoeidheid toe. Ik wil naar huis, ik wil slapen! Ik wil niet uren in het vliegtuig zitten, ik wil naar m'n eigen bed! Helaas is het nog lang niet zover en moeten we eerst nog een busrit naar het vliegveld maken.
In de bus krijgen we weer een geweldige film te zien van de characters die genoten hebben van hun vakantie. Kijk dat hebben wij ook gedaan! Ja hebben we ook gezien, dat was ook leuk. Nagenietend van de vakantie zijn we binnen no-time op het vliegveld en kunnen we inchecken. We zijn dit keer niet als eerste en er staat een ontzettend lange rij. Fijn, daar hadden we echt zin in ook. De lopende band is ook nog eens kapot dus moeten we de koffers nog even ergens dumpen en kunnen dan even op het vliegveld rondlopen. We hebben eigenlijk niet zoveel tijd en meer dan een snelle blik in de Universal winkel is het niet. Door de douane heen en het boarden was al begonnen. Nog even wat snacks halen voor onderweg en met het gratis wifi op het vliegveld kijken we even op internet en laten iedereen weten dat we er aan komen. Nederland zit natuurlijk met smart op ons te wachten! Wezz & Kevin are on their way..
Bij de 'Last Call' omroep gaan wij ook aan boord en zitten dit keer helaas niet in de comfort class. Dat hebben we geweten, de beenruimte is nog krapper en we zitten voor geen meter. Zijn we al bijna thuis? We zitten ook niet naast elkaar en ik zit gezellig naast 2 Duitsers. Wat een fijne terugreis. Welkom in de realiteit, waar is de Disney vriendelijkheid gebleven? Ik kijk nog eens dezelfde aflevering van Friends ( ook flauw dat ze geen ander aanbod hebben op de terugweg ) en naar 'The Hangover'. Ik probeer wat te slapen, wat niet lukt, luister wat muziek, lees in m'n Haunted Mansion boek en wacht vooral tot we weer gaan landen. We hebben aardig wat turbulentie onderweg en de vrouw naast mij zat helemaal te hyperen met d'r ooglapje op. Ik moest echt m'n lach inhouden, wat een jankerd haha. Zo'n 8 uur later zet de piloot de landing in en zien we ineens Nederland weer onder ons liggen. Het is nu 11 uur 's ochtends, maar voor je gevoel is het middernacht. Heel gek om mee te maken, want het is de hele vlucht eigenlijk licht geweest buiten. Nog een kwartier duurt het voordat we bij de gate zijn en kunnen uitstappen. Eindelijk zetten we weer voet op Nederlandse grond! Koud he?
We zijn kapot en kunnen geen stap meer zetten. Ik heb het helemaal gehad en wil zo snel mogelijk weg van het vliegveld. Eerst nog naar de andere kant van het vliegveld lopen, waarom hebben ze hier geen leuke monorail?, om onze koffers te halen. Kevin haalt een treinkaartje en ik ga op zoek naar de koffers. Ik zie die van mij al rondjes draaien en genieten van de draaimolen, snel een einde aan maken voordat hij het te veel naar z'n zin krijgt en niet maar huis wil. Ik zie de koffer van Kevin nergens en hij kan hem ook niet vinden. Ik loop alvast verder, kreeg de zenuwen van al die dringende mensen bij de kofferdraaimolen. Doe eens rustig joh! M'n ouders stonden ondertussen al te zwaaien achter het glas ( aapjes kijken! ). Kevin kwam al gelijk aangelopen, z'n koffer had al 10 rondjes gemaakt en hij had hem gewoon niet herkend.
Dan zit het er echt op en nemen we afscheid van Kevin. Onderweg naar huis ratel ik maar door over de geweldige ervaring in Amerika en hoe fantastisch alles was. Hier moeten we nog eens heen hoor, vergeet Parijs! Na een klein uurtje zijn we thuis en na een douche duik ik gelijk achter de laptop en zet de foto's erop. Even snel doorheen bladeren en laten inzinken dat ik er gewoon echt ben geweest. Het is geen droom geweest Wezz, je was echt in WDW! Ik weet zeker dat ik hier nog eens zal rondlopen, en dat gaat niet weer 18 jaar duren! Ik duik 's middags toch nog even m'n bed in en kom er met het avondeten pas uit. Niet zo heel slim natuurlijk, toegeven aan de jetlag. Het gewone leven kan weer beginnen..
Walt Disney World, tot snel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten