In dit verslag lees je de rest van de terugreis, het lange wachten op het vliegveld en alle ellende daaromheen. Aangezien iedereen mij steeds aanspreekt over Ina, en daar graag alle verhalen over hoort, wissel ik m'n blog af met wat verhalen van Ina. Speciaal voor de liefhebbers! Allereerst even een terugblik. Gekke Ina kwamen we vorige week bij aankomst op het vliegveld tegen. Een oudere vrouw die alleen op reis was, en een weekje naar Walt Disney World zou gaan. Jenn had de pech om met Ina in de shuttle naar de hotels te reizen en daar kwamen de meest ellendige verhalen naar boven. Het verschrikkelijke weer in Florida, bah veels te warm, en ze had zo'n last van haar voeten. Ina sliep in het Contemporary Resort, want ze had een vrachtschip met geld gekregen. Wij zijn razend benieuwd hoe zij de week heeft beleefd.. Waar waren we ook alweer gebleven? We stonden op het punt om de douane door te gaan..
We zijn snel door de douane heen, dat scheelt alweer. Het voordeel aan Orlando Sanford Airport is dat het héél klein is, de douane stelt niks voor en er staan geen gigantische rijen. Het nadeel is dat het héél klein is en we ons hier nog zo'n 4 uur moeten vermaken. Niet wetende dat dat helemaal goed zou komen de aankomende uren nemen we de roltrap naar boven en komen in een grote hal terecht. Hier is alles mee gezegd, deze hal is er en daar blijft het bij. De food court is gesloten, er is 1 restaurantje open en een 3tal winkels. Voorderest een hoop stoelen.. En toen begon de ellende. Ina heeft ons gelijk in het vizier en begint heftig te zwaaien vanaf haar plekje in het restaurant. 'Doe net alsof we haar niet zien!'.. Maarja Ina is niet te missen, die gigantische rode trui verderop op het vliegveld zien we van een kilometer afstand ook nog wel. We zwaaien krampachtig terug en ze gebaard dat we moeten komen. Nou nee sorry Ina, dat is wel het laatste wat ik wil. 4 uur op het vliegveld doorbrengen met Ina is vast niet vol te houden! Wij vinden een plekje verderop in de wachtruimte en pluggen onze laptops, tablets en telefoons in het stopcontact om ze op te laden en te internetten. Voordeel van het kleine vliegveld, snelle wifi service! Jenn loopt even naar Ina om te vertellen dat we nog niet wilden eten en eerst onze spullen gingen opladen. Zijn we daar voorlopig vanaf. Ik dwaal wat rond op het internet en zet wat foto's op facebook terwijl Jenn verteld over Ina.
'Het begon al bij vertrek vanaf Celebration Suites. De chauffeur van de shuttle verteld Jenn dat ze niet alleen reist, en dat er nog 1 iemand opgehaald moet worden. 'That crazy lady at the Contemporary Resort'.. Ookal spreekt meneer onze taal niet, hij had al gelijk door dat het Gekke Ina was. Als ze Ina hebben opgepikt begint de trip naar het vliegveld.. en oh wat was ik blij dat ik daar niet bij was. In tegenstelling tot Ina zelf, want het eerste wat ze vroeg in de shuttle was waar ik was gebleven. No worries Ina, straks op het vliegveld kom je vast wel weer tegen. Pfffft.. Ina verteld allerlei ellendige verhalen, welke ik niet allemaal zal delen om haar nog een klein beetje privacy te geven. Of wat daar nog van over is nu ik haar hier zo uit zit te lachen in een uitgebreid verslag. Ina had afgesproken met haar penvriendin en dat was uitgelopen op een drama. De penvriendin was te laat en had Ina laten wachten. Hoe durft ze! Daar was Ina niet van gediend, dat lange wachten. Bleek dat de penvriendin op een andere plek stond te wachten. Geen leuke week dus voor Ina, ook wel sneu.. Het is dat ik haar niet ben tegengekomen anders was ik wel een ritje Space Mountain met haar gaan doen haha.'
Als Jenn een rondje maakt langs de winkels grijpt Ina haar kans en ik zie in m'n ooghoeken dat ze komt aanhobbelen vanaf het restaurant. Ik kan geen kant meer op.. ik zit in de val. Ik kan onmogelijk nu nog alle spullen pakken, stroom loskoppelen en wegrennen. Ina gaat tegenover me zitten en het bleek niet zomaar een stoel te zijn, Ina zat op een praatstoel. Blablablabla wat een week he? Nou he Ina, wat een week! Ik probeer me te focussen op m'n laptop en zoek een reddingsactie op facebook. HELP hoe kom ik hier vanaf? Jenn loopt stiekem achter Ina langs en lacht me uit.. Ik moet enorm m'n best doen om m'n lach in te houden. Focus op het internet Wezz! Niet lachen! Blablabla warm he? Nou he Ina, warm he! Jenn komt weer naast me zitten en begint met Ina te praten. De verhalen gaan werkelijk nergens over en ineens breek ik. De combinatie van Ina's verhalen en mijn verhalen op internet over Ina ( en de stiekeme reacties van Jenn tussendoor ) werd me even te veel. Ik schiet enorm in de lach en kan niet meer stoppen met lachen. Tranen biggelen over m'n wangen, ik kom niet meer bij! Niet te doen !! Jenn schiet ook in de lach en daar zitten we dan.. te huilen van het lachen, te gieren van het lachen, rood aangelopen van het lachen. En Ina? Die heeft gewoon niks door en praat vrolijk verder. 'Goh thuis lacht er nooit iemand om me, ik wist niet dat ik zo grappig was'. Wat mij alleen maar meer aan het lachen maakt! Ja Ina je bent hi-fucking-larisch !! Maar hoe komen we van je af?
'Wij gaan even wat eten, we hebben nou wel honger'. Ja dat is goed zegt Ina nog, dan zien we elkaar straks wel weer. We staan op en pakken onze spullen.. En wat gebeurd er? Ina staat ook op en loopt achter me aan. Misschien toeval? Ik doe een rare route tussen de stoelen door en inderdaad ik word achtervolgd. Bij het restaurant vraagt Ina of ze een plekje achterin zou gaan zoeken voor ons. Nee daar had ik echt even geen trek in, al dat gelul van dat mens al een half uur aangehoord en gaat ze ook nog met ons eten? Toen kwamen de magische woorden van mij eruit.. 'Dat is goed Ina, als jij daar achterin een plekje gaat zoeken dan gaan wij hier aan de andere kant zitten!'. Oh oh daar was Ina niet zo van gediend en ze gaat boos en alleenig aan haar tafeltje zitten. Wij bestellen wat aan de bar ( met onze $5,- tegoed van het vliegveld voor de vertraging! ) en schieten enorm in de lach tijdens het bestellen. Dat kun je toch niet maken Wezz, zomaar Ina wegsturen! De bestelling komt toch goed door en wij zoeken verderop een plekje om te gaan eten. Tijdens het eten gieren we het uit van het lachen.. Wat een ellendige verhalen van Ina, de manier waarop ik haar wegstuurde en dat eigenlijk niet kon maken, hoe we haar in haar gezicht uitgelachen hebben zonder dat ze het doorhad en hoe ze daar zo ontzettend boos met haar armen over elkaar aan die tafel verderop zat. Tranen van het lachen en je zag iedereen eromheen denken.. Oh God daar willen we écht niet naast zitten in het vliegtuig.
'We kregen uitgebreid verslag van Ina, over van alles en vooral niks. Op een gegeven moment begon ze zelfs te vertellen over de poezen van de buurvrouw en wat voor kleuren die hadden. Vraag me niet waarom? Gelukkig heeft ze ook wel kunnen genieten in Walt Disney World, maar zal ze niet zo snel meer terugkeken. Ze wilt dolgraag naar het Abba-museum en dat is ook niet zo ver reizen en niet zo warm. Want poeh-poeh wat was het toch ellendig heet he de afgelopen week? En dat met de trombosebenen en klompvoeten. Wat een ellende! De nieuwste pins waren aangeschaft en alle fotoalbums zijn compleet. Ina kwam alleen om nieuwe dingen op de gevoelige plaat vast te leggen. Geen foto's van Cinderella's Castle, die had ze in de jaren '80 en '90 al gemaakt. Er was nu een nieuwe muur in Downtown Disney, en daar had ze nog geen foto's van. De boeken zijn vol, geen Walt Disney World meer voor Ina.'
Het eten smaakte erg goed en we hebben het enorm naar ons zin. De vertraging maakt niks meer uit, dit is toch te hilarisch? Als we zijn uitgegeten zwaait Jenn even naar Ina.. Haha dat ziet ze toch niet! Maar euhm.. volgens mij zag ze het wel. 'Daar komt ze! Ze komt deze kant op!'. Jenn geloofde er eerst niks van, maar later toen de paniek in m'n ogen stond en ze zich omdraaide kwam Ina inderdaad onze kant opgestrompeld. Shit dat was niet de bedoeling! We pakken snel onze spullen en staan op.. 'Oh hey Ina, we gaan net weg om even een rondje over het vliegveld te lopen'. Alsof er niks is gebeurd kwam ze daar aan en zegt dat het niks uitmaakt. Ze is totaal niet boos meer en gaat hier op een stoel zitten en wacht wel tot we terug zijn. Wij lopen wat rond in de enige winkels die er zijn en aan de andere kant van het vliegveld gaan we het laatste uurtje zitten. Even geen Ina! Afentoe komt er ineens een lachbui naar boven als we eraan terugdenken, maar even een rustig uurtje tijd om te internetten. Het uur vliegt om en we lopen weer richting het restaurant. We hadden allang gezien dat Ina een plekje bij de gate had ingenomen, maar wij doen alsof we het niet zien en lopen naar het plekje in het restaurant. 'Huh, waar is Ina nou?' Ik pies bijna in m'n broek van het lachen.. wat slecht geacteerd! We draaien ons om en Ina zit met een glimlach van oor tot oor hevig te zwaaien vanaf de andere kant. Ja die grote rode vlek hadden we al lang gespot! Jenn gaat bij Ina zitten en ik haal nog wat te drinken voor in het vliegtuig. We gaan nu bijna boarden dus ik zetel me ook vlakbij Ina en die heeft weer hele verhalen. Blablabla Belachelijk he die vertaging? Nou he Ina, belachelijk die vertraging! Blablabla daar komen de stewerdessen aan. Nou he Ina, daar komen de stewerdessen al aan! Ik houd het niet meer en schiet wéér enorm in de lach. Ik kom niet meer bij.
Gelukkig begint dan eindelijk het boarden en zit Ina bij 1 van de eerste mensen die aan boord mogen. Daar zijn we vanaf! Niet veel later mogen wij ook aan boord en zoek ik m'n plekje in het vliegtuig. Voor de terugweg had ik een stoel in de middelste rij genomen, met extra beenruimte. Dit zat prima en niet zo krap, een goede keuze geweest. Het is maar een paar euro duurder en zeker een aanrader als je met Arkefly vliegt. De normale stoelen zijn zo ontzettend krap! We vliegen eerst nog door naar Miami om daar wat mensen eruit te gooien en dan komen er nieuwe mensen aan boord voor de vlucht naar Amsterdam. De vlucht naar Miami heb ik niemand naast me en zit hartstikke relaxt.. Wat zou ik dat ook graag naar Amsterdam willen hebben. In Miami ben je zo, een klein uurtje gevlogen en dan landen we alweer. Alle mensen met bestemming Miami gingen eruit en wij mochten in het vliegtuig blijven zitten. Het duurt een tijdje voordat iedereen aan boord is voor de vlucht naar Amsterdam, en helaas heb ik ook mensen naast me. Een stel met een klein jongentje. Als dat maar goed gaat en dat kind niet gaat janken tijdens de vlucht. De terugweg verloopt eigenlijk wel prima.. Het jongentje slaapt op de grond, dus de stoel naast me is vrij en ik kan m'n benen lekker kwijt zo. Ik kijk nog naar een film en val zowaar een paar uurtjes in slaap. Dat was hartstikke mooi meegenomen en de totale vliegtijd was ook maar 7,5 uur dus voor we het wisten waren we alweer op Schiphol. Snel het vliegtuig uit en opzoek naar de koffers. Hopelijk snel onze spullen zodat we geen last meer hebben van Ina. Helaas heeft Ina haar spullen eerder en na nog een korte klaagzang over de ellendige vlucht waarbij ze maar 2 stoelen en geen 3 stoelen voor haarzelf had ( belachelijk! ) gaat Ina ervandoor. Dag Ina, bedankt voor het lachen hahaha!
'Een paar weken na thuiskomst verschijnt er een berichtje van Ina op facebook. Jenn had haar geaccepteerd als facebook-vriend en had alle ellendige berichtjes van ons al verwijderd. Alleen was er 1 berichtje ergens verstopt nog blijven staan.. Oops. Ina was boos! Ik bied m'n excuses aan en we zitten gezellig te chatten. Daar kwamen de ellendige verhalen weer over Florida. Wat was het toch slecht geregeld door Arkefly, wat was er toch weinig beenruimte. Het vliegen naar Florida vind ze veels te ver weg en te lang duren, dus de volgende keer wilt ze naar Californië. Hmm.. volgens mij is dat langer vliegen! Veeg mij maar weer op! Zit ik dan begin januari weer huilend van het lachen achter m'n laptop. Ik ben brutaal en stel de vraag waar wij al weken mee in ons hoofd zitten.. Waar kwam dat vrachtschip met geld toch vandaan? Postcodeloterij? Bank beroofd? Nee een erfenis waardoor ze deze reis kon maken. Toch wel sneu dat ze dan niet zo'n leuke week heeft gehad. En wij maar lachen en bloggen!'
Wij staan nog een tijdje te wachten en dan komen eindelijk onze koffers van de band gerold. Hehe dat duurde even. We lopen naar de aankomsthal en daar neem ik afscheid van Jenn. Het was weer een hartstikke leuke trip, kort maar krachtig. Even heerlijk genoten van de zon in Florida en de fantastische parken. Het zit er weer op voor je beseft dat je er bent, maar het mag de pret niet drukken. Wat was het leuk deze week. Erg gezellig om afentoe wat dingen samen te doen zoals het dagje Universal Studios, de Christmas Party, het lekkere eten bij Denny's en de lol om Ina. Helaas is het nu dan écht voorbij en stap ik in de auto naar huis. Weer terug naar de realiteit.. Maar een fantastische week om terug op te kijken! The Muppetational Vacation 2.0: The Christmas Edition, Very Merry Christmas Holiday zit erop..
Wie is het? Is het een vrouw? Heeft het een rode trui aan? Heeft het kinhaar? Is het INA ?!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten